Ένα χαρακτηριστικό των ευαίσθητων είναι και η έμφυτη τάση προς την περιπέτεια. Κάθε τι καινούριο και συναρπαστικό δίνει νέες ελπίδες και νέο ενθουσιασμό.
Πού όμως τελειώνει η δημιουργία και που αρχίζει ο εθισμός;
Φυσικά, η δική μου προσέγγιση δεν είναι ψυχαναλυτική, απλά κατανόηση συμπεριφοράς και μετακίνηση από αυτή με αληθινές λύσεις.
Τα ευαίσθητα άτομα λοιπόν έχουν μια τάση προς το νέο και συναρπαστικό διότι, σύμφωνα και με κάποιες πηγές, υπάρχει ένα γονίδιο που μας ωθεί προς αυτά. Πρόκειται για το γονίδιο DRD4, το αποκαλούμενο γονίδιο της περιπέτειας, αλλά ταυτόχρονα είναι και το γονίδιο της διάσπασης προσοχής (ADD/ADHD)
Αυτό το γονίδιο μας κάνει να βαριόμαστε με οτιδήποτε είναι μονότονο ή μοιάζει ανούσιο.
Υπάρχουν δύο διαφορετικά αποτελέσματα που μπορεί να προκύψουν από αυτό και εξαρτώνται από τον χαρακτήρα και τον τρόπο που έχει μεγαλώσει κανείς αλλά και από τις αποφάσεις που παίρνει για το τι είναι σημαντικό στη ζωή του.
Το πρώτο είναι φυσικά η περιπέτεια, το ρίσκο, η δημιουργικότητα και η αποφυγή μιας βαρετής ασφαλούς ζωής. Μέσα από αυτό δημιουργούνται επιχειρήσεις, έργα τέχνης, εφευρέσεις, συναρπαστικές ερωτικές σχέσεις και άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή ώστε να μην υπάρχει η μονοτονία που η ανάγκη για ασφάλεια προκαλεί. Είναι η κινητήρια δύναμη που κάνει τον κόσμο να εξελίσσεται και να ωριμάζει.
Το δεύτερο αποτέλεσμα είναι η συνεχής δημιουργία και καταστροφή όταν αυτή η δημιουργία γίνεται ρουτίνα. Είναι η ανάγκη για συνεχείς εξωτερικές πηγές ενδιαφέροντος, η ανάγκη κάτι να μας τροφοδοτεί με απόλαυση, περιπέτεια, πληροφορίες ή κινδύνους και όλα αυτά φρέσκα και διαφορετικά. Δεν είναι αυτή η βασική παρενέργεια του εθισμού; ότι δηλαδή η δόση πρέπει πάντα να μεγαλώνει και να εμπλουτίζεται μέχρι... ποιου σημείου;
Η δεύτερη περίπτωση, αν και είναι τάση που έχουν όλοι οι ευαίσθητοι, στην πραγματικότητα λειτουργεί περισσότερο σε αυτούς που είναι ανασφαλείς και δεν μπορούν να χτίσουν κάτι ολοκληρωμένο διότι δεν πιστεύουν στις δυνάμεις τους. Ένας ψυχαναλυτής θα το ονόμαζε νεύρωση, εγώ θα πω απλά ότι το άτομο που του συμβαίνει χρειάζεται αλλαγή τρόπου σκέψης και αντίληψης της πραγματικότητας. Αλλιώς θα μετατραπεί από δημιουργικό άτομο σε καταναλωτής νεωτερισμών και έντονων συναισθημάτων που πρέπει κάθε μέρα να γίνονται εντονότερα.
Το βασικότερο πρόβλημα με αυτόν τον εθισμό είναι η μόνιμη και συνεχής αλλαγή σχεδίων, η συνεχής καταστροφή των δημιουργημάτων που αυτό το άτομο έκανε, η συνεχής αλλαγή συντρόφων, φίλων, ιδεών, χωρίς καμία ελπίδα κάτι να σταθεροποιηθεί.
Το μυστικό της αλλαγής βρίσκεται στην άλλη κατηγορία, σε αυτούς που έχουν την ικανότητα απλά να δημιουργούν χωρίς να χρειάζεται να καταστρέφουν ταυτόχρονα.
Ένας δημιουργικός και συνήθως επιτυχημένος ευαίσθητος έχει ανακαλύψει τον τρόπο να μετατρέπει αυτή την ανάγκη για κάτι εξωτερικά καινούριο και συναρπαστικό σε εσωτερική δημιουργία και εμπλουτισμό αυτών που έχει δημιουργήσει μέχρι τώρα. Δηλαδή αντί να καταστρέφει κάτι επειδή το βαριέται, το αλλάζει και το βελτιώνει κάθε μέρα.
Φυσικά, εδώ χρειάζεται να υπάρχει αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και πίστη ότι οι δημιουργίες σου έχουν αξία και δε χρειάζεται να αντικατασταθούν με κάτι που κάποιος άλλος πρότεινε.
Και εδώ είναι η δουλειά που χρειάζεται να γίνει, ώστε η κάθε είδους κακοποίηση που έχεις υποστεί και που έχει κάνει την αυτοεκτίμησή σου να εξαφανιστεί να πάψει να επηρεάζει τη ζωή σου και να δεις τον πραγματικό σου εαυτό. Να αποφασίσεις ότι αυτό που δημιουργείς, ότι και αν είναι αυτό, έχει αξία την οποία αντί να την αλλάξεις με το να το καταστρέψεις μπορείς να τη μεγαλώσεις.
Είναι η διαφορά μεταξύ κάποιου που έχει πετύχει και κάποιου που ακόμα παλεύει για τα βασικά.
Με αγάπη
Αντώνης
